De reis en eerste dagen
Blijf op de hoogte en volg Sanne
03 Augustus 2012 | China, Shanghai
Ni hao allemaal,
o my god, wat is dit een totaal andere wereld dan bij ons zeg! Echt niet normaal. Maar ik ga even bij het begin beginnen.
Toen ik de morgen opstond voordat ik wegging begon de spanning wel te komen maar ik had al verwacht dat het erger zou zijn. Het is gewoon HEEL moeilijk te beseffen wat ik ga doen, of natuurlijk al aan het doen ben. Nadat mijn koffer ein-de-lijk rond de 23 kilo zat (na de 28 kilo) konden we vertrekken. Lieve Ma (Manon) kwam me nog even uitzwaaien, en ja hoor daar gingen we. Het afscheid van paps, mams, bart en Lize (die ook nog even kwam) was eigenlijk veel minder emotioneel dan dat ik verwacht had. Het was net alsof ik een paar daagjes bij iemand ging logeren, en ze daarna gewoon weer zou zien. Heeeel raar. Nou, ik Lindy gezocht (reis studiegenootje ) en samen gingen we het vliegtuig in. Helaas zat zij wel in een heel ander deel van het vliegtuig, maar ik dacht; wie weet heb ik hartstikke leuke mensen naast me, gezellig babbelen blabla. Nou, mooi niet dus. Een vrouwelijke chinees die alleen Chinees en Frans sprak, en daarna een nogal vage man die geen woord zei. Ik was dus ontzettend 1 met mn beeldschermpje die ik voor me had, en heb grotendeels een beetje muziek geluisterd. Ik was wel aan films begonnen maar ik kon me totaal niet concentreren, boeken lezen luktte me ook niet.. Dus eigelijk verveelde ik me heel erg, waardoor de reis ook heel lang duurde. De maaltijden waren wel heel lekker! (zie foto's) We kregen vaak genoeg drinken en ook nog tussendoorjes zoals HEEL lekker ijs. Toen we aankwamen was het gelijk heeeel anders. Natuurlijk die Chinezen al, maar ook het vliegveld zelf. We werden opgehaald door iemand van 2-Shanghai (onze agency) en gingen we met de super snelle trein (kan ongeveer 450 km per uur) naar het centrum. Helaas ging die wel ''maar'' 310 omdat het een kleine afstand was, maar ik keek m'n ogen uit. Toen kwamen we bij de taxi's, waar mensen in een rij stonden en elke keer kwamen er taxi's aanrijden. We kregen in de gaten dat ze ons nogal in de maling wilden gaan nemen en ons precies in 1 taxi wildde hebben, maar dat lieten bij niet gebeuren, waardoor ze erg ruzie met elkaar kregen omdat dat dus niet lukte. Heel apart allemaal. Ik werd eerst bij mijn hotel afgezet, daarna Lindy (die zit in een ander hotel). Maar ik voelde me enorm zweterig, plakkerig, slecht, moe, dus ik was niet heel erg happy dat ik ze zo moest ontmoeten. Als eerst kwamen de manager en nog een belangrijke vrouw zich aan mijn voorstellen en daarna kreeg ik mijn kamer te zien. Ik liep met een jongen mee die m'n koffers droeg (jaaaa echt!!) en kwam bij m'n kamer terecht. Toen ik binnekort stond ik echt met m'n mond open. W-A-U-W, wat was dat geweldig. (zie foto's) Mega kingsize bed waar 4 personen inkunnen, mega douche die zo groot is als onze badkamer en gewoon alles! Daar aangekomen probeerde ik even mijn WIFI op mn telefoon, maar dat werkte niet. Daar baalde ik een beetje van maar ik dacht komt wel! Toen was het heerlijk slapen en rond 16:30 weer wakker worden. Daarna werd er opeens gebeld op de telefoons in de kamer (het zijn er 3) en ik schrok me dood. Ik dacht wat krijgen we nou!! Dus ik zat even te stressen ; hoe moet ik opnemen?! waardoor ik telaat was. Daarna ging die weer, dus ik had opgenomen. Ik verstond het niet goed waardoor ik dacht dat hij de verkeerde persoon aan de telefoon had, want dus niet zo was, dus dat was een beetje een blunderig gesprek. Hij vertelde me dat ik 's avonds wel mocht dineren maar nu nog wel moest betalen (omdat ik natuurlijk nog niet werk) dus ik vroeg gelijk over de WIFI. Hij zei dat hij gelijk iemand naar mn kamer zou sturen ervoor, dus ik dacht; fijnnn! Nou er kwam niemand, en ik had niks in mn kamer dus ik moest boodschappen gaan doen. Geen idee waar een supermarkt was, en eerlijk gezegd voelde ik me op dat moment wel heel erg alleen. Mede doordat ik me sowieso natuurlijk niet lekker voelde, maar dat was wel even moeilijk. Nou, ik lopen in die hitte. Oja, het is echt HEEL benauwd. Dat was ook denk de reden dat ik me zo vreselijk voelde, het is gewoon echt heel erg en daar moet ik gewoon echt aan wennen. Wat ook minder is is dat elke chinees die er voorbij komt je echt enorm aangaapt, haha. Het valt nog best mee met de toeristen in dit gedeelte, zal wel bij de toeristische plekken veel meer zijn. Toen werd ik door Lindy gebeld en vertelde ze dat ze problemen had met der hotel en die nacht bij mij sliep. Dus ik even op haar gewacht, wij boodschappen gedaan en zij alles uitgelegd. Tijdens het lopen kom je ook gekke dingen tegen. Mannen die in onderbroeken lopen, een vrouw die aan de kant van de weg zat en alleen maar stukken groente op de weg zat te gooien. Lindy bleef 1 nacht slapen en verbleef daarna een week in een ander appartement, en er wordt een nieuw hotel voor haar gezocht, als dat gaat lukken.. We hadden die avond totaal geen honger dus we zijn eigenlijk zonder te eten gaan slapen. Uitgeslapen tot 11:30 en daarna moest zij haar spullen pakken en weer naar dat appartement. Sanne (een jongen die bij mij in 't hotel zit, en ja het klopt; een jongen met dezelfde naam!) was aangekomen en we moesten meteen naar de Lobby voor een soort gezondheidsscan. Brian (de manager) stelde een meisje voor en zei: ''She will go with you to the hospital''. Ik dacht ; hospital?! Ik moest een pasfoto hebben, maar die had ik niet meegenomen dus moest ik in een hokje op straat een pasfoto gaan maken. Toen weer een heel stuk teruglopen (waaarm!) en toen kwamen we bij het ziekenhuis aan. Wat is dat een verschil als bij ons! In plaats van dat iedereen netjes op zijn beurt wacht tot die aan de beurt is, staat hier iedereen bij de dokter en duwt zich gewoon naar voren. We moesten een blaadje invullen en toen naar een ruimte waar ik allemaal naalden zag. Ik dacht; NEE, niet nog een prik!! Maar jawel, nog een prik. Eerst moest Sanne in het hokje, en toen die terugkwam vertelde die me dat je broek uitmoet. Haaa-haaa, grappig!! Maar helaas, het was geen grap. Die vrouw trok half mn broek (en ondergoed) naar beneden, en ik dacht NEE NEE geen prik in mn billen! Ik moest mn billen serieus half uit elkaar trekken en zij stopte er een ding in, en haalde hem daarna er weer uit. Volgens mij was het geen echte prik.. Daarna moest ik ook nog bloedprikken (in mn arm) en toen mochten we gaan. Nu zit ik op m'n kamer uit te rusten en is Sanne even bij aan het slapen, en vanavond hebben we een etentje en gaan we misschien nog de stad in. Maandag begint het werken pas, dus dit weekend lekker de stad verkennen! Ik ga me hier hoop ik wel vermaken :)
Shit, ik wist wat doei in het chinees was maar ik ben het vergeten..
Bye byeeeeee xxxx
o my god, wat is dit een totaal andere wereld dan bij ons zeg! Echt niet normaal. Maar ik ga even bij het begin beginnen.
Toen ik de morgen opstond voordat ik wegging begon de spanning wel te komen maar ik had al verwacht dat het erger zou zijn. Het is gewoon HEEL moeilijk te beseffen wat ik ga doen, of natuurlijk al aan het doen ben. Nadat mijn koffer ein-de-lijk rond de 23 kilo zat (na de 28 kilo) konden we vertrekken. Lieve Ma (Manon) kwam me nog even uitzwaaien, en ja hoor daar gingen we. Het afscheid van paps, mams, bart en Lize (die ook nog even kwam) was eigenlijk veel minder emotioneel dan dat ik verwacht had. Het was net alsof ik een paar daagjes bij iemand ging logeren, en ze daarna gewoon weer zou zien. Heeeel raar. Nou, ik Lindy gezocht (reis studiegenootje ) en samen gingen we het vliegtuig in. Helaas zat zij wel in een heel ander deel van het vliegtuig, maar ik dacht; wie weet heb ik hartstikke leuke mensen naast me, gezellig babbelen blabla. Nou, mooi niet dus. Een vrouwelijke chinees die alleen Chinees en Frans sprak, en daarna een nogal vage man die geen woord zei. Ik was dus ontzettend 1 met mn beeldschermpje die ik voor me had, en heb grotendeels een beetje muziek geluisterd. Ik was wel aan films begonnen maar ik kon me totaal niet concentreren, boeken lezen luktte me ook niet.. Dus eigelijk verveelde ik me heel erg, waardoor de reis ook heel lang duurde. De maaltijden waren wel heel lekker! (zie foto's) We kregen vaak genoeg drinken en ook nog tussendoorjes zoals HEEL lekker ijs. Toen we aankwamen was het gelijk heeeel anders. Natuurlijk die Chinezen al, maar ook het vliegveld zelf. We werden opgehaald door iemand van 2-Shanghai (onze agency) en gingen we met de super snelle trein (kan ongeveer 450 km per uur) naar het centrum. Helaas ging die wel ''maar'' 310 omdat het een kleine afstand was, maar ik keek m'n ogen uit. Toen kwamen we bij de taxi's, waar mensen in een rij stonden en elke keer kwamen er taxi's aanrijden. We kregen in de gaten dat ze ons nogal in de maling wilden gaan nemen en ons precies in 1 taxi wildde hebben, maar dat lieten bij niet gebeuren, waardoor ze erg ruzie met elkaar kregen omdat dat dus niet lukte. Heel apart allemaal. Ik werd eerst bij mijn hotel afgezet, daarna Lindy (die zit in een ander hotel). Maar ik voelde me enorm zweterig, plakkerig, slecht, moe, dus ik was niet heel erg happy dat ik ze zo moest ontmoeten. Als eerst kwamen de manager en nog een belangrijke vrouw zich aan mijn voorstellen en daarna kreeg ik mijn kamer te zien. Ik liep met een jongen mee die m'n koffers droeg (jaaaa echt!!) en kwam bij m'n kamer terecht. Toen ik binnekort stond ik echt met m'n mond open. W-A-U-W, wat was dat geweldig. (zie foto's) Mega kingsize bed waar 4 personen inkunnen, mega douche die zo groot is als onze badkamer en gewoon alles! Daar aangekomen probeerde ik even mijn WIFI op mn telefoon, maar dat werkte niet. Daar baalde ik een beetje van maar ik dacht komt wel! Toen was het heerlijk slapen en rond 16:30 weer wakker worden. Daarna werd er opeens gebeld op de telefoons in de kamer (het zijn er 3) en ik schrok me dood. Ik dacht wat krijgen we nou!! Dus ik zat even te stressen ; hoe moet ik opnemen?! waardoor ik telaat was. Daarna ging die weer, dus ik had opgenomen. Ik verstond het niet goed waardoor ik dacht dat hij de verkeerde persoon aan de telefoon had, want dus niet zo was, dus dat was een beetje een blunderig gesprek. Hij vertelde me dat ik 's avonds wel mocht dineren maar nu nog wel moest betalen (omdat ik natuurlijk nog niet werk) dus ik vroeg gelijk over de WIFI. Hij zei dat hij gelijk iemand naar mn kamer zou sturen ervoor, dus ik dacht; fijnnn! Nou er kwam niemand, en ik had niks in mn kamer dus ik moest boodschappen gaan doen. Geen idee waar een supermarkt was, en eerlijk gezegd voelde ik me op dat moment wel heel erg alleen. Mede doordat ik me sowieso natuurlijk niet lekker voelde, maar dat was wel even moeilijk. Nou, ik lopen in die hitte. Oja, het is echt HEEL benauwd. Dat was ook denk de reden dat ik me zo vreselijk voelde, het is gewoon echt heel erg en daar moet ik gewoon echt aan wennen. Wat ook minder is is dat elke chinees die er voorbij komt je echt enorm aangaapt, haha. Het valt nog best mee met de toeristen in dit gedeelte, zal wel bij de toeristische plekken veel meer zijn. Toen werd ik door Lindy gebeld en vertelde ze dat ze problemen had met der hotel en die nacht bij mij sliep. Dus ik even op haar gewacht, wij boodschappen gedaan en zij alles uitgelegd. Tijdens het lopen kom je ook gekke dingen tegen. Mannen die in onderbroeken lopen, een vrouw die aan de kant van de weg zat en alleen maar stukken groente op de weg zat te gooien. Lindy bleef 1 nacht slapen en verbleef daarna een week in een ander appartement, en er wordt een nieuw hotel voor haar gezocht, als dat gaat lukken.. We hadden die avond totaal geen honger dus we zijn eigenlijk zonder te eten gaan slapen. Uitgeslapen tot 11:30 en daarna moest zij haar spullen pakken en weer naar dat appartement. Sanne (een jongen die bij mij in 't hotel zit, en ja het klopt; een jongen met dezelfde naam!) was aangekomen en we moesten meteen naar de Lobby voor een soort gezondheidsscan. Brian (de manager) stelde een meisje voor en zei: ''She will go with you to the hospital''. Ik dacht ; hospital?! Ik moest een pasfoto hebben, maar die had ik niet meegenomen dus moest ik in een hokje op straat een pasfoto gaan maken. Toen weer een heel stuk teruglopen (waaarm!) en toen kwamen we bij het ziekenhuis aan. Wat is dat een verschil als bij ons! In plaats van dat iedereen netjes op zijn beurt wacht tot die aan de beurt is, staat hier iedereen bij de dokter en duwt zich gewoon naar voren. We moesten een blaadje invullen en toen naar een ruimte waar ik allemaal naalden zag. Ik dacht; NEE, niet nog een prik!! Maar jawel, nog een prik. Eerst moest Sanne in het hokje, en toen die terugkwam vertelde die me dat je broek uitmoet. Haaa-haaa, grappig!! Maar helaas, het was geen grap. Die vrouw trok half mn broek (en ondergoed) naar beneden, en ik dacht NEE NEE geen prik in mn billen! Ik moest mn billen serieus half uit elkaar trekken en zij stopte er een ding in, en haalde hem daarna er weer uit. Volgens mij was het geen echte prik.. Daarna moest ik ook nog bloedprikken (in mn arm) en toen mochten we gaan. Nu zit ik op m'n kamer uit te rusten en is Sanne even bij aan het slapen, en vanavond hebben we een etentje en gaan we misschien nog de stad in. Maandag begint het werken pas, dus dit weekend lekker de stad verkennen! Ik ga me hier hoop ik wel vermaken :)
Shit, ik wist wat doei in het chinees was maar ik ben het vergeten..
Bye byeeeeee xxxx
-
03 Augustus 2012 - 10:57
Manouk:
you can do itttt! have fun en ik ga je blog bijhouden :-) x -
03 Augustus 2012 - 11:08
Sanneinshanghai.waarbenjij.nu:
Ha lieverd!
Wat leuk dat uitgebreide verslag. Net in Shanghai en nu al zoveel meegemaakt!
Ik hoop dat je snel kunt wennen aan het chinese leven, temperatuur en eten. Van Turid was er nog een kaart gekomen; ze wist niet precies welke dag je zou vertrekken. Veel plezier en succes wenst ze je en veel leuke ervaringen. En doe voorzichtig.
Tot gauw weer op skype; zo leuk is dat!!!!veel liefs van mama -
03 Augustus 2012 - 17:01
Laura Hoogendoorn:
LEUK je kamer!! Leuk verslag oook :) -
03 Augustus 2012 - 20:25
Yvonne:
Hoi Sanne, wat een leuk verhaal, heel bijzonder is wel het verhaal van het ziekenhuis!!
Ik ga je zeker volgen en kijk al uit naar het volgende verslag.
groetjes van Yvonne -
03 Augustus 2012 - 20:51
Patrick:
Hoi sanne,een heerlijk lang verslag. ik heb met verbazing het verslag gelezen.de eerste dagen zijn altijd moeilijk even je draai vinden,wel spannend. met zo n grote en mooie kamer kan je misschien nog een feestje geven!? geniet ervan en ik ben benieuwd naar je volgend verhaal. X patrick -
03 Augustus 2012 - 21:54
Corina:
Hoi Sanne,
Leuk om je zo te volgen. T wordt vast een super stage en beleving!
x Corina
-
03 Augustus 2012 - 23:34
Iris:
Hoi Sanne!
Wat een belevenis gelijk al de eerste dag! En wat een mooie kamer heb je:)!
Gelukkig heb je nu je doktersbezoek achter de rug, op naar de leuke dingen!
Heel veel plezier daar!
Xxx Iris -
04 Augustus 2012 - 01:35
Frans!:
MIAAAAUUUWWWW!!! :D
Leuk om zo een beetje op de hoogte te blijven van jou geweldige reis/avontuur!!
x Frans -
04 Augustus 2012 - 20:24
Marian:
Hoi Sanne,
Heel veel nieuwe ervaringen op doen ,komende 5 maanden. Ik heb net van je moeder begrepen dat je al aardig gewend bent. Lekker nog een vrije dag en vanaf maandag aan het werk. Leuk om je ervaringen te volgen.
Doei !
Marian en natuurlijk van de rest van het gezin. -
06 Augustus 2012 - 15:55
Jose:
ik heb met veel interesse je verhaal gelezen, ik kijk nu al weer uit naar het volgende
maak er een leuke tijd van
jose
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
